The Portal to Next-Gen

Έχουμε βαρεθεί να ακούμε εδώ και πολύ καιρό τον όρο next-gen. Ο τάδε τίτλος έχει next-gen γραφικά, ο δείνα τίτλος έχει next-gen εφε και ούτω καθεξής. Από την στιγμή που κυκλοφόρησε το ΧΒΟΧ 360 και τα Windows Vista με το πολυδιαφημισμένο DirectX 10, το μόνο που ακούμε και περιμένουμε να δούμε είναι next-gen τίτλοι για τις κονσόλες και τα PC μας.

Φυσικά υπάρχουν τίτλοι οι οποίοι όντως εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες της νέας γενιάς τεχνολογιών (κυρίως στα γραφικά) και μας δίνουν μια πάρα πολύ καλή εικόνα στο τι θα επακολουθήσει στο μέλλον. Παιχνίδια σαν το Gears of War, Project Gotham Racing 4, HALO 3,The Elder Scrolls IV: Oblivion, Quake Wars και φυσικά ο πλέον αναμενόμενος τίτλος στην ιστορία του PC, το Crysis, μας δείχνουν τον δρόμο στον οποίο θα πορευτούν τα βιντεοπαιχνίδια στο κοντινό μέλλον.

Το κακό είναι ότι αυτά τα παιχνίδια μας δείχνουν το μέλλον κυρίως όσων αφορά τον τεχνικό τομέα. Όλα τα παραπάνω είναι παιχνίδια τα οποία βασίζονται σε μηχανισμούς και ιδέες χιλιοπαιγμενες και δοκιμασμένες, προσπαθώντας απλά να εμπλουτίσουν την εμπειρία των προηγουμένων ετών, μη προσφέροντας ουσιαστικά κάτι το εντελώς καινούργιο σε επίπεδο gameplay παρά μόνο σε επίπεδο eye candy (για τα μάτια μας μόνο).

Και κάπου εδώ έρχεται μια αναμενόμενη κυκλοφορία για τα PC (και προσεχώς τις κονσόλες) για να μας αποδείξει ότι η αληθινή next-gen εμπειρία δεν χρειάζεται ούτε DX10, ούτε απίστευτα εφε, ούτε τρομερή ΑΙ, ούτε καν ειδικό χειριστήριο. Χρειάζεται απλά μια φρέσκια και δουλεμένη ιδέα εκτελεσμένη με απόλυτη επιτυχία. Η εν λόγω κυκλοφορία είναι φυσικά το Orange Box της Valve, και ο καθοριστικός της τίτλος είναι το Portal.

Το Orange Box είναι κάτι σαν gift set για τους φαν του Half-Life 2. Περιέχει το original Half-Life 2, τα episode 1 και 2, το Team Fortress 2 ( η χαρά του multiplayer fps) και φυσικά το Portal. Ενώ λοιπόν τα τέσσερα πρώτα παιχνίδια είναι ευρέως γνωστά στο κοινό και βασίζονται κι αυτά σε fps νόρμες και μηχανισμούς, το Portal ουσιαστικά κλέβει την παράσταση εφευρίσκοντας ένα εντελώς νέο στυλ gameplay.

Το Portal δεν έχει απίστευτα γραφικά. Μάλλον λειτουργικά θα τα χαρακτήριζα. Δεν έχει εκπληκτικό soundtrack, παρά μόνο το εντελώς απαραίτητο μουσικό θέμα με αρκετά όμορφα εφε και voice overs. Δεν έχει καν όπλα. Το μόνο που έχει το Portal είναι ένα όπλο το οποίο δημιουργεί «πύλες» στον χώρο του εκάστοτε δωματίου, όπου ο παίκτης μπορεί να μεταβεί άμεσα μέσα από αυτές σε συγκεκριμένα σημεία του χώρου, με μοναδικό σκοπό να φτάσει στο τέρμα της πίστας και να προχωρήσει στην επόμενη. Ενώ λοιπόν η ιδέα φαίνεται (και είναι) απλή, η πραγματοποίηση της κατέστη δυνατή μετά από πολύ δουλεία και προσπάθεια. Και η εκτέλεση της είναι απλώς μαγική! Έτσι λοιπόν ο παίκτης θα πρέπει να επιστρατεύσει όλη του την νοητική ικανότητα, την εφευρετικότητα και την αυτοσυγκέντρωση ώστε να μπορέσει να «μετρήσει» σωστά τις κινήσεις του και την τοποθέτηση των portals ώστε να μπορέσει να μεταφέρει κουτιά που υπό κανονικές συνθήκες δεν θα μπορούσαν να περάσουν από το ένα δωμάτιο στο άλλο, να «οδηγήσει» στον σωστό στόχο τις μπάλες ενέργειας στο εκάστοτε δωμάτιο ώστε να ανοίξουν κάποιες πόρτες, να αλλάξει εντελώς την αίσθηση των τριών διαστάσεων και την αντίληψη που έχει για το περιβάλλον του, και όλα αυτά μέσα από ένα απλούστατο interface (το παιχνίδι δεν χρησιμοποιεί πάνω από δυο πλήκτρα εκτός από αυτά της κίνησης), μέσα από ένα απλούστατο αλλά πολύ όμορφο γραφικό περιβάλλον και μέσα από έναν απλούστατο αλλά εντελώς πρωτότυπο, φρέσκο και άκρως διασκεδαστικό μηχανισμό, αυτόν των portals. Και το πιο σημαντικό: το παιχνίδι δεν έχει κανένα μα κανένα λάθος, ούτε σε επίπεδο μηχανισμού, ούτε σε επίπεδο σχεδιασμού, ούτε καν σε επίπεδο διάρκειας.

Ένα άλλο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό παίζοντας το Portal είναι το ότι το παιχνίδι αντιπροσωπεύει ακριβώς τις άξιες που θα έπρεπε να αντιπροσωπεύουν όλα τα βιντεοπαιχνίδια: φρεσκάδα, δημιουργικότητα, πρόκληση και φυσικά ψυχαγωγία! Είναι απίστευτο το γεγονός ότι οι περισσότεροι σύγχρονοι τίτλοι ξεχνούν τις βασικές αρχές για τις οποίες ο κόσμος παίζει βιντεοπαιχνίδια, εξωθώντας και τον ίδιο τον κόσμο να τις ξεχάσει και να δίνει σημασία σε δευτερεύοντα στοιχεία όπως το πόσα frames μπορεί να «βγάλει» ένα παιχνίδι στο maximum των details, το πόσα όπλα και τι particle effects θα έχει, αν σκάνε οι ρόδες των αυτοκίνητων, εάν βγαίνει αίμα και πόσο από το κεφάλι του εχθρού, πόσο φανταστική μηχανή φυσικής έχει το οποιοδήποτε παιχνίδι κτλ. Όλα αυτά είναι καλά και άγια, αρκεί να μην γίνονται χάριν εντυπωσιασμού και πρόκλησης ενδιαφέροντος και hype, αλλά να υποστηρίζουν έναν βασικό και ουσιαστικό πυρήνα του gameplay, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτός. Το Portal ήρθε από το πουθενά, χωρίς τίποτα από τα παραπάνω, κι όμως είναι απείρως πιο διασκεδαστικός τίτλος από τους περισσότερους next-gen τίτλους στην βιομηχανία.

Γυρνώντας λοιπόν στο θέμα περί next-gen, προσωπικά θεωρώ το Portal ως τον μοναδικό αληθινά next-gen τίτλο αυτή την στιγμή στην βιομηχανία. Δεν πιέζει ασφυκτικά τον παίκτη αλλά τεσταρει την υπομονή του. Δεν τον κάνει να εκνευριστεί, αλλά του δίνει την επιλογή να πράξει όπως αυτός νομίζει σωστότερα. Οι κανόνες του είναι σαφέστατοι αλλά η αντίληψη του παίκτη είναι αυτή που θα πρέπει συνεχώς να αλλάζει ώστε να φανεί αντάξιος της εκάστοτε πρόκλησης που του προσφέρει το παιχνίδι. Αυτή ακριβώς η απλή προσέγγιση είναι που κάνει το Portal να ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα βιντεοπαιχνίδια αυτή την στιγμή. Είναι ακριβώς η ίδια προσέγγιση σε στυλ με αυτή την οποία χρησιμοποιούν παιχνίδια όπως το LocoRoco, το Ico, το Shadow of the Colossus και πολλά από τα πιο επιτυχημένα casual games της εποχής μας, όπως το Peggle, το Zuma και το Geometry Wars: μια απλή σε σύλληψη ιδέα, άριστα εκτελεσμένη και διαμορφωμένη ώστε να δώσει αυτό που κάθε βιντεοπαιχνίδι θα έπρεπε να έχει ως πυρήνα του στόχου του. Την διασκέδαση και την ψυχαγωγία.

Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι το Portal θα έχει και συνεχεία. ΟΦΕΙΛΕΙ να έχει συνεχεία, για το καλό της βιομηχανίας, και για το καλό των παικτών. Και πιστεύω ότι θα δούμε ακόμα περισσότερα πράγματα από την Valve και την αφοσίωση που δείχνει στην απορρόφηση της modding σκηνής στην βιομηχανία, από όπου άλλωστε προήλθε και το Portal. Σε ευχαριστώ πολύ Valve που μου υπενθύμισες γιατί διασκέδαζα όταν πρωτόπαιξα βιντεοπαιχνίδια, και ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο συνεχίζω να το κάνω.